Wśród różnych nanomateriałów największy potencjał, aby zrewolucjonizować diagnostykę kliniczną i techniki terapeutyczne, mają koloidalne roztwory nanocząstek magnetycznych tlenków żelaza. Ze względu na rozmiar mogą one oddziaływać na poziomie molekularnym systemów biologicznych. Z kolei ich unikalne własności magnetyczne powodują, że mogą być wykorzystywane jako czynniki kontrastowe w obrazowaniu magnetyczno-rezonansowym (MRI) oraz nośniki dla celowanego transportu leków pozwalające na równoczesny monitoring dystrybucji farmaceutyku. Ponadto, nanocząstki magnetyczne mogą lokalnie indukować hipertermię w odpowiedzi na zewnętrzne pole magnetyczne i tym samym selektywnie niszczyć komórki nowotworowe. Te same własności nanocząstek tlenków żelaza, które otwierają drogę do ich wykorzystania w diagnostyce i terapii medycznej, mogą wiązać się z ich toksycznym wpływem na organizm żywy. Wpływ ten może wynikać chociażby ze zjawiska indukowanego przez jony żelaza stresu oksydacyjnego. Dlatego, w ramach pracy badany będzie wpływ ekspozycji na nanocząstki tlenku żelaza (III) na wybrane rejony mózgu. W tym celu, szczurom przez żyłę ogonową podane zostaną nanocząstki maghemitu w otoczkach z D-mannitolu (rozmiar rdzenia 10 nm, rozmiar DLS 100 nm) w dawkach 1.76 i 0.176 mg Fe/kg masy ciała. Przy użyciu mikrospektroskopii w podczerwieni z transformatą Fouriera (FTIR), stanowiącej połączenie spektroskopii IR i mikroskopii optycznej, zmierzone zostaną rozkłady głównych makromolekuł biologicznych, w tym białek, tłuszczów i związków zawierających grupy fosforanowe w mózgach zwierząt poddanych działaniu nanocząstek i kontrolnych. Ponadto, ocenione zostaną ewentualne zmiany w zakresie struktury lipidów i protein wywoływane przez badane nanomateriały.