Julia Górnicka1,Paweł Siudem2 1. Koło Naukowe Free Radicals, Zakład Chemii Fizycznej, Wydział Farmaceutyczny, Warszawski Uniwersytet Medyczny 2. Zakład Chemii Fizycznej, Wydział Farmaceutyczny, Warszawski Uniwersytet Medyczny Kurkumina jest jednym ze związków kompleksu kurkuminoidów występujących naturalnie w kłączu ostryżu długiego nazywanym kurkumą. Kurkuma jest stosowana jako przyprawa, składnik diety oraz element tradycyjnej wschodnioazjatyckiej medycyny ze względu na właściwości immunomodulujące, przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Największym problemem związanym z aktywnością biologiczną kurkuminy jest fakt, że trudno rozpuszcza się w wodzie i ma niską biodostępność. Aby zwiększyć rozpuszczalność API (API – active pharmaceutical ingredient) można uzyskać jej kokryształ z substancją lepiej rozpuszczalną. Kokryształy są heteromerycznymi produktami kokrystalizacji dwóch lub więcej komponentów w stosunku stechiometrycznym. Proces ten pozwala otrzymać substancje o nowych właściwościach fizykochemicznym np. zmienionej rozpuszczalności, stabilności czy właściwościach mechanicznych. Kokryształy farmaceutyczne składają się z substancji aktywnej oraz koskładnika, który może być zarówno cząsteczką aktywną terapeutycznie (drug-drug cocrystal), jaki i cząsteczką obojętną. Dzięki zastosowaniu tej technologii można modyfikować właściwości leku takie jak rozpuszczalność, stabilność czy przepuszczalność przez błony biologiczne, które są kluczowe w celu zwiększenia biodostępności substancji leczniczej. Również w przypadku kurkuminy trwają badania nad kokryształami tej substancji. Bada się je przede wszystkim pod kątem zwiększenia rozpuszczalność kurkuminy w wodzie, a co za tym idzie, potencjalnie większej biodostępności.