Synteza i analiza spektroskopowa supramolekularnych kompleksów sildenafilu z cyklodekstrynami modyfikowanymi Gabriela Jankowska, Monika Zielińska-Pisklak Zakład Chemii Biomateriałów, Katedra Chemii Analitycznej i Biomateriałów Wydział Farmaceutyczny, Warszawski Uniwersytet Medyczny Tętnicze nadciśnienie płucne (PH - ang. pulmonary hypertension) to rzadka, nieuleczalna choroba o zróżnicowanej etiologii i niespecyficznych objawach, które znacznie wydłużają czas diagnozy. Schorzenie charakteryzuje się podwyższonym ciśnieniem krwi w tętnicy płucnej, co może doprowadzić do niewydolności prawej komory serca, a w konsekwencji do przedwczesnej śmierci [1,2]. Jednym z leków stosowanych w terapii jest sildenafil – substancja lecznicza charakteryzująca się dużą skutecznością w zakresie łagodzenia objawów PH. Wspomniany lek wykazuje niestety niezbyt długi okres półtrwania, z tego względu należy go przyjmować kilka razy dziennie. Jest to dość uciążliwe dla pacjentów i przyczynia się do braku skuteczności terapii ze względu na pomijanie dawek. Rozwiązaniem tych problemów wydaje się zastosowanie nowoczesnych postaci leku o przedłużonym uwalnianiu, jak np. matryce hydrożelowe. Problem w przypadku inkorporowania sildenafilu do matryc hydrożelowych może stanowić lipofilowy charakter jego cząsteczki i związana z tym słaba rozpuszczalność w wodzie. Rozwiązaniem problemu może być utworzenie kompleksów inkluzyjnych z cyklodekstrynami (CDs) które cechują się dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Obecność hydrofobowej wnęki w strukturze CDs umożliwia tworzenie kompleksów substancja lecznicza – CD, zwanych inaczej kompleksami typu „gość – gospodarz”, co znacznie poprawia rozpuszczalność leku. Pierwszym etapem projektu było otrzymanie kompleksów sildenafilu z modyfikowanymi β-cyklodekstrynami (2-HP-β-CD, SBE-β-CD, Met-β-CD). W procesie tworzenia kompleksów zastosowano dwie metody – syntezę z niewielkim dodatkiem rozpuszczalnika oraz metodę syntezy z roztworu. Następnie wykonano badania mające na celu potwierdzenie otrzymania kompleksów. Początkowo dokonano analizy temperatur topnienia, a w dalszej części eksperymentu skupiono się na analizie spektroskopowej. Zastosowane techniki spektroskopii NMR, spektroskopii IR metodą transmisyjną oraz spektroskopii Ramana pozwoliły na szczegółową analizę budowy otrzymanych kompleksów. Dokładna analiza uzyskanych widm umożliwiła ostateczne potwierdzenie czy zastosowane techniki otrzymywania kompleksów były efektywne. Dalsze etapy projektu przewidują badania oceniające wpływ kompleksowania na rozpuszczalność i szybkość rozpuszczania oraz stabilność sildenafilu. Bibliografia: 1. Wieteska M., Wszystko o Tętniczym Nadciśnienie Płucnym Informator dla Pacjentów, wyd. III, Warszawa 2015.  2. Tamura, Y. & Kimura, M. (2015). Treatment of pulmonary arterial hypertension. Japanese Journal of Chest Diseases, 74(3), 286–294