Wprowadzenie W badaniach radiobiologicznych komórki ssaków narażane są na promieniowanie jonizujące w różnych warunkach temperaturowych m.in. w temperaturze 37°C, 21°C oraz 0,8°C. Celem napromieniania komórek na lodzie jest zahamowanie procesów komórkowych tj. naprawa DNA. Zakłada się, że wszystkie procesy komórkowe hamowane przez hipotermię, przywracane są w temperaturze 37°C. Wykazano jednak, że hipotermia ma działanie radioprotekcyjne – co wskazuje, że schładzanie komórek nie tylko prowadzi do przejściowego zahamowania procesów komórkowych, ale także wpływa na ich promieniowrażliwość. Celem badań było sprawdzenie, czy napromienione komórki pozostawione na lodzie naprawią uszkodzenia DNA. Materiały i metody Eksperymenty przeprowadzono na ludzkich komórkach nowotworowych U2OS. Linia ta jest wyznakowana białkiem NBS1-GFP. Komórki napromieniono dawką 2 Gy promieniowania gamma w różnych warunkach temperaturowych: 1. w temperaturze 37°C przed i po napromienieniu, 2. w temperaturze 0,8°C przed napromienieniem i 37°C po napromienieniu, 3. w temperaturze 0,8°C przed i po napromienieniu. Powstawanie ognisk naprawczych analizowano po 0, 5, 10, 15, 30 i 60 minutach po napromienieniu. Analizę wykonano przy użyciu mikroskopu konfokalnego. Wyniki i wnioski Uzyskane wyniki wskazują na wolniejszy proces powstawania ognisk naprawczych DNA w temperaturze 0,8°C przed i po napromienieniu. Maksimum naprawy podwójnoniciowych pęknięć DNA był największy po 120 minutach, czyli znacznie później niż po innych temperaturach. Uszkodzenia DNA były naprawiane znacznie wolniej.