Joanna Duda-Goławska, J. Żygierewicz

Zakład Fizyki Biomedycznej, Instytut Fizyki Doswiadczalnej, Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski

Według definicji słuch absolutny jest zdolnoscia posługiwania sie dwunastoma standardami, odpowiadajacymi wysokosciom skali chromatycznej [1, 2]. Celem pracy było zbadanie róznic w potencjałach wywołanych bodźcami tonalnymi w paradygmacie typu Odd ball, pomiedzy osobami majacymi słuch absolutny, a grupa nieposiadajaca słuchu absolutnego i grupa kontrolna bez jakiegokolwiek wykształcenia muzycznego. Hipoteza zaprezentowana w artykule [3] jest nastepujaca: osoby obdarzone słuchem absolutnym, w odróznieniu od tych posiadajacych słuch relatywny, mogą rozpoznawac wysokosc dzwieków bez odwoływania sie do dzwieku wzorcowego oraz pamieci. Operacje odwoływania sie do pamieci powinny wpływac na kształt potencjału P300. W niniejszej pracy eksperyment zaproponowano i wykonano eksperyment w analogicznym paradygmacie dla modalnosci wzrokowej co opisany w artykule [3] dotyczacy modalnosci słuchowej, uzyskujac zgodne wyniki dla zadan słuchowych. 

Bibliografia:

[1] Ulrich Michels, Atlas muzyki, Tom I. Warszawa: Prószynski i S-ka, 2002, s. 21.

[2] Bachem, A. (1937). ”Various types of absolute pitch”. Journal of the Acoustical Society of America 9 (2): 146–151.

[3] Kosuke Itoh, Shugo Suwazono, Hiroshi Arao, Ken’ichi Miyazaki and Tsutomu Nakada (June 2005). Electrophysiological Correlates of Absolute Pitch and Relative Pitch, Cerebral Cortex ;15:760–769.